تا حالا شده دوست داشتنت رو قورت بدی؟

لبخند بزنی و بی تفاوت باشی؟

دلتنگی بپیچه به دلت…راه نفست رو ببنده…خفت کنه؟

هی دستت بره سمت گوشی…برش داری…نگاش کنی…پرتش کنی؟

تا حالا شده یک آهنگ واست بشه روح یک لحظه…بشه یک خاطره

و هرچی تکرار بشه دیوونه تر بشی؟

بری همون خیابونی که با اون رفتی

 و چندمتر جا رو هی بالا پایین بری و اشک بریزی و…

و به همون اندازه ای که با اون لذت بردی لذت ببری؟

تا حالا شده دیگه قسم بخوری کاریش نداشته باشی…

ولی بازم با بهونه های مختلف بهش پیام بدی؟

در انتظار جواب بیقرار باشی؟

اخر گوشیتو برداری و بگی فقط مواظب خودت باش؟

بازم با دست و دل شکسته عاشقش باشی؟

(تا حالا اینجوری عاشق شدی؟)