گاهی اوقات ساده باید گفت،

بی آنکه در تب و تاب قافیه و وزن بیفتی!

بی آنکه اسیر لفاظی شوی!

گاهی هم قید شعر و وزن و بحر را بزن!

گاهی نمی توان خلاصه کرد این همه حس خوب دریایی را،

نمی توان گنجاندش در ظرف کوچک شعر!  در کوزه ی قوافی!

گاهی اوقات ساده بگو ؛

از بی قراریت ، از حس و حالت، از دلت... !

گاهی اوقات ساده بگو؛

دوستت دارم را!  بی اینکه به آهنگ شعرت فکر کنی.

نمی گنجد. نمی گنجد،

این دو کلمه ، دنیایی است . درشعر نمی گنجد...