در زندگیت

 

هیچ گاه عشقت را به امید

 

 دلتنگی و دانستن قدر ، رها نکن

 

چرا که کبوتری می شود

 

 و بر پهنه ی دام همسایه می نشیند

 

و همسایه بالهایش را قیچی می کند

 

 و عادتش می دهد به

 

اهلی بودن خانه ی خود

 

شاه دانه ها نیز شیرینی عجیبی دارد

 

بر ذائقه تنوع طلب کبوتر

 

تا حدی که

 

بخش آلزایمری مغزش پر می شود از تو

 

و تو می مانی و

 

 قلبی آکنده از درد ،

 

 بی هیچ غمخواری

 

هیچ گاه

 

هیچ گاه

 

عشقت را به امید دلتنگی و دانستن قدر ..........

شنبه 93/2/6 | 2:56 عصر | مائده | نظر